Tom (Hugo) De Rocker

Een intieme, muzikale woordenflow over de kleine en grote bekommernissen. Over de linkse en rechtse kant van mensen. Over het schuilen en het van het balkon brullen van opinies. Over simpele ‘goeiedag-knikkers’ en ‘hoe gaat het – vragers’. Over de algoritmes van de sociale media die mensen van elkaar wegduwen. Over proberen de ander te begrijpen zonder hen te willen overstijgen. Over balans. Over de Vlaamse vlag en de mogelijkheid die te herdefiniëren. Over de kleine wereld. Over ikke. Jij, zij en wij. En over de grote wereld, dat ook nog.

Na ‘Gelukshormoon’ waag ik me aan een solo op het podium, geladen met zorgvuldig gekozen woorden en klanken. In een poging het sereen en simpel te houden wil ik gedachten rustig uiteenzetten, in plaats van het haastig op facebook te delen. Of dat minder hevige emoties oproept is een andere zaak. Een voorstelling die in de luwte van een brandende zon oproept tot dialoog, tot verkenning van andere meningen en terug wil grijpen naar wat een mooie essentie kan zijn. ‘Praten, met uw en mijn woorden, tezamen’.